بررسی شیوع طحال فرعی و عوامل مرتبط با آن در بیماران تحت سیتیاسکن شکم و لگن

چکیده سابقه و هدف: با توجه به گزارش مواردی از طحالفرعی در افراد و شیوع متفاوت آن در مطالعات قبلی و عدم اطلاع از میزان آن در کشور و عوارض شناخته شده عدم تشخیص آن و به منظور تعیین شیوع طحالفرعی و عوامل مرتبط با آن این تحقیق روی بیماران تحت سیتیاسکن مراجعه کننده به یک مرکز سیتیاسکن شهر تهران از سال 1387 تا 1389 انجام شد. روش بررسی: تحقیق به روش مقطعی انجام گرفت. کلیه بیمارانی که با اندیکاسیونهای متفاوت تحت سیتیاسکن شکم با دستگاه سیتیمولتی دتکتور قرار گرفته بودند، در این مطالعه بررسی شدند. بر اساس یافتههای سیتیاسکن شکم وجود طحالفرعی توسط همکاران مشخص و شیوع آن در داخل نمونه تعیین و میزان واقعی آن با اطمینان 95 درصد در کل جامعه برآورد شد. خصوصیات طحال فرعی از نظر سایز، دانسیته، شکل، محل مشخص شد. یافته ها: شیوع طحالفرعی در 851 بیمار واجد شرایط 6/10 درصد بود. میانگین (± انحراف معیار) سن این افراد 3/13±5/55 سال بود 6/55 درصد آنان زن بودند. این 90 بیمار دارای 111 طحال بودند. در 1/90 درصد موارد اندازهطحال فرعی بیشتر از 10 میلیمتر بود. شایع ترین محل آن داخلی میانی (نافی) به میزان 60 درصد بوده و از نظر دانسیته 1/90 درصد طحال ها ایزودنس بودند. نتیجه گیری: به نظر میرسد شیوع طحالفرعی در جامعه ایرانی کمتر از موارد گزارش شده غیرایرانی میباشد، ولی با توجه به عوارض شناخته شده عدم تشخیص آن، دقت در مشاهده آنرا توصیه مینماییم. واژگان کلیدی: طحال اضافی، دانسیته طحال، اندازهطحال، موقعیت طحال، سیتیاسکن شکم و لگن